Dustwind - The Last Resort

Minęło już 25 lat od Przebudzenia – katastrofalnego wydarzenia spowodowanego przez zbuntowaną sztuczną inteligencję znaną jako Mainframe, której armia robotów zaatakowała wszystkie formy życia na ziemi. Ludzie wygrali tę wojnę, ale mało brakowało. Garstka ocalałych, którzy przeżyli apokalipsę, próbuje teraz przetrwać na pustkowiach, gdzie nie ma żadnych zasad. To naprawdę brutalne czasy dla żyjących! Szukając jedzenia, ty i twoja córka zostajecie napadnięte przez łupieżców, którzy cię torturują, okradają i zostawiają na pewną śmierć. Jednak ich morderczy atak w zadziwiający sposób pobudza cię do życia. Masz amnezję, a wróg ma ogromną przewagę liczebną, ale przysięgasz ocalić swoje dziecko! Musisz jednak zachować ostrożność i mądrze dobrać taktykę, bo inaczej nie masz żadnych szans! W trakcie swoich przygód uświadamiasz sobie, że tutaj nie chodzi tylko o twój własny los – chodzi o coś znacznie ważniejszego. Dustwind – The Last Resort to postapokaliptyczna taktyczna gra akcji czasu rzeczywistego z wymagającą walką, mnóstwem eksploracji i poruszającą fabułą. Wciągająca kampania jednoosobowa obejmuje 16 porywających misji. Przemierzaj pustkowia w trybie jednoosobowym, opracuj własne strategie przetrwania, znajdź broń i wyposażenie, dostosuj swoją postać do własnego stylu gry i poprowadź innych w tych mrocznych czasach. Zostań bezimienną bohaterką pustkowi! Cechy: – Walka taktyczna – by przetrwać na pustkowiach, potrzeba zmysłu strategicznego i refleksu! – Jatka – nie ma nic lepszego niż zabicie wroga przepychaczem, którym strzelasz mu prosto w twarz z łuku. – Kampania jednoosobowa: rozegraj poruszając kampanię, która opowiada historię bezimiennej bohaterki. Fabuła obejmuje 16 misji, a ich ukończenie zajmuje około 10 godzin. Potyczka – przygotuj się na dużą liczbę emocjonujących izometrycznych map jednoosobowych pozwalających na kilka trybów gry! – Dostosowane elementy systemu sterowania i interfejs gry, by Twoje postapokaliptyczne życie na pustkowiach było jeszcze łatwiejsze Rasy – Ludzie: ostatni ocalali wojny i jej skutków. W świecie Dustwind trudno spotkać zwyczajnych ludzi, ale oni wciąż istnieją. – Walkirie: cybernetyczne jednostki specjalizujące się w walce wręcz. Szybkie i wytrzymałe, a do tego ich zaawansowane systemy nanobotów pozwalają im na błyskawiczną regenerację. Podczas ataku walkirie chowają swoje ostrza, by zwiększyć szybkość natarcia, lub wysuwają je, by przeprowadzać wolniejsze, ale dalekosiężne potężne ataki, które potrafią przebić nawet gruby pancerz. Walkirie są odrobinę bardziej podatne na ataki EMP niż ludzie. – Jednostki humanoidalne: te dwunożne opancerzone roboty potrafią używać wszystkich standardowych broni tak jak ludzie (a może i nawet lepiej). Mają wielofalowe czujniki, przez co trudno się przed nimi schować. Ich systemy hydrauliczne są jednak bardzo hałaśliwe, więc jednostki te też się kiepsko ukrywają. Trudno je zabić, ale mają pewien słaby punkt – broń EMP potrafi pominąć ich gruby pancerz i szybko uszkodzić ich elektronikę. – Tytani: cyborgi te są praktycznie chodzącymi wieżyczkami. Tytani mogą przyjąć wiele obrażeń, mają zdolności regeneracyjne zapewniane przez nanoboty i nie potrzebują czasu na przeładowanie swoich specjalistycznych broni, czyli zmodyfikowanych armat na pojazdy. Jednak nawet bez nich cios pięścią tytana to jak zderzenie z samochodem. Zadyszka ani obciążenie nie mają wpływu na tytanów. Nie przeszkadza im też złamanie ręki czy nogi – tytanowi trzeba złamać obie ręce lub nogi, żeby go okaleczyć. Wadą tych budzących grozę maszyn śmierci jest duża waga i niska szybkość ruchu, nawet przy pełnej sprawności. Poza tym fatalnie się skradają i mają słabą odporność na wszystkie obrażenia niekinetyczne. – Psy: szybkie jednostki wsparcia, które prowadzą pojazdy, leczą ludzi, podkładają i rozbrajają pułapki, naprawiają różne urządzenia, rzucają granatami, wykrywają przeciwników, gryzą ich i robią jeszcze dużo więcej. Nie mogą jedynie używać (większości) ludzkiej broni. – Ściekoskrzaty: ci krwiożerczy mięsożerni mutanci czyhają zwykle niewielkimi grupami w ciemnych miejscach pod ziemią. Nietrudno ich pokonać, chyba że cię otoczą. Te nieszczęsne paskudne stworzenia to chyba jakiś rodzaj zmutowanych ludzi. Nikt nigdy nie próbował dowiadywać się czegoś więcej na ich temat, bo wszelkie przejawy ciekawości są zwykle tłumione za pomocą spluw i toporów. – Dużo więcej mutantów: pospolite zwierzęta po napromieniowaniu przystosowały się do życia na pustkowiach.